“เอาง่ายเข้าว่า”

 

“เอาง่ายเข้าว่า”

เอาง่ายเข้าไว้ บ่ใส่ใจ๋หา

คุณภาวา หาดีไป่ได้

อันกั๋มมันต๋า จ๋าหมายแต๊ไบ้

ชู่สิ่งใดใด อ่านนับ

ใคร่หื้อมันดี ที่ควรค่าฮับ

มาดับห่อนได้ เปิงมี

มีดได้เวยแต๊ มอกได้ต๋ามตี๋

คมฟันบ่ดี ปล๋ายจีก็บ่เข้าฯ

คุณภาวา - (อ่าน-กุ๊นะพาวา)คุณภาพ

กั๋มมันต๋า – การงาน

จ๋าหมาย – วาดหวัง

แต๊ไบ้ - จริงแท้

ชู่สิ่ง – (อ่าน-จู้สิ่ง)ทุกสิ่ง

อ่านนับ - ใคร่ครวญ คำนึง

เปิงมี - พึงมี พึงเป็น

เวยแต๊ - เร็วจริง

มอกได้ต๋ามตี๋ - ตามที่พอได้ตีเป็นรูป

จี - เจาะ

Cr. สนั่น ธรรมธิ

สารจากผู้อำนวยการฯ

 “... เป้าหมายหนึ่งซึ่งเป็นความตั้งใจที่สำคัญในแผนชีวิตคือ 

การทำงานเพื่อคืนประโยชน์ให้กับสังคม 

โดยเฉพาะอย่างยิ่งการทำงานให้กับล้านนาซึ่งเป็นบ้านเกิด 

    หอศิลปมรดกกวีล้านนาเป็นหน่วยหนึ่ง

ที่เกี่ยวข้องกับการศึกษาทางด้านศิลปวัฒนธรรมร่วมสมัย 

ไม่จำกัดเพียงแต่สำหรับเมืองล้านนาเท่านั้น 

แต่ยังมีบทบาทในระดับภูมิภาคและทั่วโลก 

    หอศิลปมรดกกวีล้านนาจะเป็นพื้นที่

ที่สามารถนำทักษะทางด้านวิชาการและ

การบริหารจัดการมาผลิตผลงานด้านศิลปวัฒนธรรม

ในลักษณะที่เปิดกว้างทางสังคม 

เพื่อให้หอศิลปมรดกกวีล้านนาเป็นองค์กร

ที่เข้าถึงและต้อนรับสาธารณชนในวงกว้างมากขึ้น 

ในฐานะที่เป็นพื้นที่ทางศิลปวัฒนธรรมร่วมสมัยซึ่งเป็นตัวแทนของเมืองล้านนา...”

ผู้อำนวยการหอศิลปมรดกกวีล้านนา

2 กันยายน 2567

บทกวีอี่ปู่สอนหลาน

รวมต้นฉบับ บทกวีอี่ปู่สอนหลาน

โดยอาจารย์จินดาพรหม จินดาหลวง

https://drive.google.com/file/d/1xEIHvp5fpgakNxjH8t5gJOcmw3817hCC/view?usp=drivesdk

กินเมื่อยามร้อน ฟ้อนเมื่อยามเมา

กินเมื่อยามร้อน ฟ้อนเมื่อยามเมา
 หมายถึง กินอาหารขณะที่ยังร้อน ฟ้อนรำขณะที่ยังมึนเมำ เป็นการกระทำ ที่ถูกกาลเทศะ

“กิ๋นเมื่อใจ๋ยัง กิ๋นเมื่อดังสาบ”

กินเมื่อใจยัง กินเมื่อดังสาบ

เขียนคำอ่านให้ใกล้เคียงเสียงพูดของชาวล้านนาว่า
“กิ๋นเมื่อใจ๋ยัง กิ๋นเมื่อดังสาบ”

แปลว่าให้ถือโอกาสกินขณะที่มีลมหายใจ และกินเมื่อจมูกยังได้กลิ่นอยู่

สำนวนนี้เป็นภาษิตสอนว่า
ให้รู้จักใช้โอกาสดำรงชีวิตอย่างมีประโยชน์ในช่วงระยะเวลาที่มีชีวิตอยู่
ก่อนที่จะถึงวัยชราภาพและสิ้นใจตายไปตามกาลเวลา.