วันสิ้นโลก
ยี่สิบเอ็ด ธันวานั้น วันสิ้นโลก
ตามโฉลก ชาวมายา มาหวั่นไหว
บ้างก็โหม ประโคมข่าว จนร้าวใจ
ปีศาจใหญ่ จะเข้ามา ล่ากินคน
บ้างก็ว่า ดาวจะชน จนโลกแตก
บ้างแจงแจก แถลงการณ์ พาลสับสน
บ้างบูชา พระราหู
ดูกังวล
หาของไหว้(สีดำ) แปดอย่างจน หัวคะมำ
หาวัดดัง ขลังเขื่อง เรืองมนต์แก้
หาซินแส ที่เฮง เก่งฉนำ
หาคัมภีร์
มีกี่บท ท่องจดจำ
หาพระธรรม ชินบัญชร ท่องก่อนตาย
บ้างเบิกเงิน ธนาคาร หลายล้านกีบ
บ้างก็รีบ สั่งเสีย เมีย-สหาย
เก็บเงินไว้ ใส่หีบ-ถัง วางข้างกาย
บ้างไม่อาย ผายลม ดมแต่ยา
ใกล้เข้ามา ทุกวัน เหี่ยวกันหมด
ม่านรูดหด รายได้กัน เรื่องตัณหา
กลัวโลกแตก แหกปากอ้อน วอนเทวา
เกิดชาติหน้า พบคนดี พระศรีอาริย์
ยี่สิบเอ็ด ธันวา จะสิ้นโลก
คงสิ้นโศก สิ้นอาลัย ในสงสาร
เมื่อมีเกิด ย่อมมีดับ ไปกับกาล
ขอเราท่าน ปล่อยปลง...... อย่าหลงเลย......
รสสุคนธ์ รักษ์กวี
ครูภูมิปัญญาไทยรุ่นที่๗ สาขาภาษาและวรรณกรรม
ชมรมอนุรักษ์ภาษาวัฒนธรรมล้านนา-ชมรมนักกลอนเชียงใหม่-ลำพูน
