ซอนเนตที่ 55 – มิใช่หินหรือทองคำจะคงไว้ แต่คือกวีที่จะเป็นอมตะไร้กาลเวลา

> มิใช่หินเงาวาวพราววิลัย

มิใช่ทองจารใจในวิหาร

จะยืนยงคงอยู่สู้กาลนาน

เท่าคำกลอนกล่าวขานของข้าเอย

> เจ้าจะอยู่ชั่วนิจนิรันดร

ยิ่งกว่ากองหินผุพังเสย

สงครามพาลพัดผ่านผลาญพังเผย

แต่กลอนเอ่ยนี้ไซร้ไม่สิ้นพลัน

> แม้เทพตายใต้แสงแห่งไฟฟ้า

แม้เวลาพัดพาโลกผกผัน

บทของข้าจะคงไว้ให้รำพัน

ชื่อเจ้าขานขับขานทุกวารวัน

> ตราบใดตะวันยังรุ่งและฟ้าหมุน

เจ้าจะหนุนชีพใหม่ไม่แปรผัน

จนวันพิพากษาฤกษ์ประจักษ์นั้น

เจ้าจะยืนอยู่มั่นในใจคน