เฮาบ่ฮัก ไผจะมาฮัก เฮาบ่เฮียน ไผจะมาเฮียน เฮาบ่สืบ ไผจะมาสืบ

มรดกโลก มรดกเรา

               มรดกโลก     มรดกเรา
ศาลโลกเคย                 ทำให้                       ไทยเขมร
ต้องมาเป็น                  คู่บาดหมาง               ทางทหาร
สีหนุ                           เคยทำ                        เป็นตำนาน
เขาพระวิหาร               ถูกแบ่ง                     แย่งเอาไป

                                   เป็นปัญหา                 คาใจ                      ให้ต้องคิด
                                   มหามิตร                    เข้าข้าง                   ทางฝ่ายไหน
                                   ผลประโยชน์             มหาศาล                 แฝงกาลไกล
                                    ซ่อนเร้นใน               กติกา                     มาผูกพัน
การแสวงหา             ความชอบธรรม            ย่อมทำได้
เมื่อเขาใช้                 วิชามาร                         การเหหัน
เพื่อปกป้อง               อธิปไตย                       ไทยต้องกัน
ป่วยการนั้น              จะเสี่ยงสู่                       ยูเนสโก
                                  ที่ผ่านมา                     งบประมาณ            ผ่านยูเนส
                                  เพียงเสี้ยวเศษ              มาให้                     ไม่เขื่องโข
                                 หวังเพียงด้าน               การท่องเที่ยว          เ กี่ยวให้โต
                                  อภิโถ                          อภิถัง                       หวังลมลม
การประกาศ             ถอนตัวมา                   ถือว่าชอบ
องค์ประกอบ           น้ำหนักพอ                  ถือเหมาะสม
เสียดินแดน              คนจะด่า                      ว่าโง่งม
อย่าไปจม                 งมโข่ง                         หลงประเด็น
                                 ไม่ต้องเข้า                   เอ็มโอยู                 สู่มรดกโลก
                                  ถูกเขาโขก              เอาเขาพระวิหาร       นั่นที่เห็น
                                  เดี๋ยวจะสูญ    ( อีก  )สามพันไร่               ให้ฮุนเซ็น
                                  ขออยู่เป็น                 มรดกเรา                 เท่านั้นพอ
                                                  รสสุคนธ์      รักษ์กวี
                                 ชมรมอนุรักษ์ภาษาวัฒนธรรมล้านนาเชียงใหม่

                                    ๒     กรกฏาคม     ๒๕๕๔