ค่าวอ๊กแม่สลายแผ่นที่๒
เป๋นกั๋มอันใด มาไคว่แน่แท้ น้ำต๋าของแม่ ฟูมฟาย
หัวอ๊กแม่นี้ มาแตกสลาย ลูกสาวลูกจาย ทรพีฆ่า
กึ๊ดฮอดปามาน เมินนานตั๋วข้า ตุ๊กเวตะนา เจ้นล้ำ
ลางเตื้ออยากกิ๋น เผ็ดหวานต๋าลน้ำ กลั๋วเผ็ดรวดได้ ไปกา
ใส่ตั๋วลูกน้อย ในต๊องนั้นหนา จ๋ำอดกิ๋นปา แสบต๊องแสบไส้
ลางเตื้อเมาหัว มัวต๋าฮ้องไห้ ขะมุกมุ่นไป ทั่วต๊อง
เหม็นสาบเหม็นฮาน ปามานตั๋วน้อง แม่ปอขุ่นข้อง กังวล
กลั๋วว่าลูกนั้น มันจะมีผล บ่ครบองค์คน สามสิบสองถ้วน
เก้าเดือนปามาน เตียวกานอ่อนอ้วน ถึงเวลากวร แน่แต๊
แม่เบ่งฮิมต๋าย ลูกไห้อุแว้ ตั๋วแม่ยิ้มได้ ทันที
เลี้ยงใหญ่มาแล้ว มาเป๋นเผดผี แล้วใจ๋แม่จะมี อยากเป๋นแม่เจ้า
จะเป๋นอย่างใด ห่วงใยลูกเต้า ตึงสองคนเอา อวบฟัก
แม่หื้ออภัย ในตั๋วลูกฮัก แม้นจักปอกเต้า คืนมา
คนอื่นเปิ้นนั้น มันจักห่วงหา เหมือนอย่างแม่ยา นั้นหาบ่ได้
ขอลูกปิ๊กมา หาแม่ในไส้ แม่ยังอาลัย ลูกจั๊น
เรื่องหนหลัง ยังความพลาดนั้น อ๊กแม่แตกบ้าง วางกำ
ค่าวระบำ นำมาเต้าอี้ เต้านี้วาดวางลง ก่อนแหล่นายเฮย.....
รสสุคนธ์ รักษ์กวี
๒๕
พฤศจิกายน ๒๕๕๕
บันทึกจากเรื่องจริงของหญิงหม้ายคนหนึ่ง ตอนนี้ได้มาอยู่ในบ้านพักคนชราแห่งหนึ่ง
ซึ่งผู้เขียนได้ไปพบและพูดคุยด้วย
และทางผู้ให้ข้อมูลก็ยินดีให้นำมาเขียนเป็นค่าวได้
เพื่อจะได้เป็นคติเตือนใจสำหรับคุณลูกและคุณแม่ทั้งหลายบ้างพอสมควร
