เฮาบ่ฮัก ไผจะมาฮัก เฮาบ่เฮียน ไผจะมาเฮียน เฮาบ่สืบ ไผจะมาสืบ

คำค่าวคำคมกวีล้านนาภาค๕๙(แปลเป็นร้อยแก้วภาษาไทยกลาง)

    คำค่าวคำคมกวีล้านนาภาค๕๙(แปลเป็นร้อยแก้วภาษาไทยกลาง)
ดูควายตัวผู้                           ให้ดูที่คอใหญ่ๆ
อยากดูคนพาล                      ดูตอนเมาเหล้า
กิ่วของภูเขา                          มองดูเห็นได้
แต่กิ่วที่ดูไม่เห็น                   คือกิ่วของคนเรามนุษย์

                    เกิด-แก่-เจ็บ-ตาย                         คนในเมืองพุทธ
                    อายุไม่ได้                                    ยืนยาว
                    อายุสิบปีนั้น                               อาบน้ำไม่หนาว
                    อายุยี่สิบ                                      เที่ยวเหนือเที่ยวใต้
เป็นหนุ่มเป็นสาว                     ยังสนุกสนานอยู่
สามสิบปีวัย                             ล่วงพ้น
ไม่หน่ายสงสาร                        สนุกเหลือล้น
อยู่บนโลกหล้า                         ธานี
                    สี่สิบปีนั้น                             ขมันขมี
                     แข็งกำลังดี                            มีใจคึกคะนองสู้
                    วัยห้าสิบปี                              ถูกสาวน้อยด่า
                     ไม่โกรธแถมยัง                      ยิ้มให้
แต่พอถึงวัย                              อายุหกสิบ
ไอเหมือนเสียงโขก                  ควายวัว
เจ็ดสิบปีนั้น                             โรคเต็มตัว
แปดสิบตามัว                           หัวเราะเหมือนไห้
                     อายุเก้าสิบปี                          ถึงไม่มีป่วยไข้
                     ก็ถึงแก่ความตาย                   แน่นอน
                     ไม่เคยมีใคร                          มีชีวิตอยู่
                      จนสูงค้ำฟ้าได้                      เนอนายแหล่นายเฮย......
                                       รสสุคนธ์        รักษ์กวี
ศิลปินดีเด่นสาขาวรรณศิลป์  อำเภอสันป่าตอง  ปี๒๕๕๒

ศิลปินดีเด่นสาขาภาษาและวรรณกรรม  จังหวัดเชียงใหม่  ปี๒๕๕๓