นิราศรักจากเชียงใหม่ถึงพะเยา
จากเชียงใหม่ ไปพะเยา ยามเช้าตรู่
สิบเอ็ดผู้ รักด้าน งานอักษร
"ณ อาเขต" จุดนัดพบ ครบมิตรกลอน
เส้นทางจร "ผ่านดอยสะเก็ด" เขตพงพี
(เจริญศักดิ์ ลักษณากรณ์)
"ดอยนางแก้ว" ถิ่นนี้ เคยมีรัก
มี "ศาลหลัก-เครื่องเพศชาย"ไว้ที่น
เป็นตำนาน ขานเล่าถ้อย นับร้อยปี
ดอยแก้วนี้ คนอกหัก มาพักใจ
(รสสุคนธ์ รักษ์กวี)
คงเหมือนเรา คราวที่ ไม่มีรัก
พออกหัก เจ็บจำ ช้ำหมองไหม้
มาพะเยา ทั้งที ไม่มีใคร
พอจะให้ คนอกหัก มาพักพิง
(ปรีชา มโนคะนึง)
ซาบซึ้งบุญ อุ่นไอ ใจเปี่ยมสุข
เมื่อมาขลุก "วัดศรีโคมคำ" ทำบุญยิ่ง
เผื่อกุศล เผื่อ "ชัยภัทร" ศรัทธาจริง
เพื่อนมิทิ้ง ฝากลำนำ คำกวี
(วิไล ช่ำชอง)
ถึงพะเยา เราทำไม หัวใจเหงา
หรือตัวเรา มาไกลบ้าน สถานที่
"กว๊านพะเยา" เหมือนมีมนต์ ดลฤดี
บุญเรามี ที่ได้มา พร้อมหน้ากัน
(วรารัตน์ ปันแปง)
คิดคราวจาก ยากกว่า คิดมาพบ
ไม่อยากจบ เวลาที่ มีสุขสันต์
ไหว้ "งำเมืองขุนเจื่องเจ้า"เฝ้าสัมพ
รักเรานั้น ขอทั้งชาติ อย่าคลาดคลา
(ชัยวิเศษ ดีสุวรรณ์)
คนเชียงใหม่ จิตใจงาม ถึงยามนี้
ร่วมสร้างสรรค์ วรรณกวี อันมีค่า
เยี่ยมพะเยา สุดปรีเปรม เต็มศรัทธา
คนริมกว๊าน ขอเมตตา อย่าใจดำ
(สรจิตร มูลยศ)
ถึง "บ้านสาง"ข้างกว๊านใหญ่ ใจคิดถึง
มิตรกลอนซึ่ง"ลาลับโลก"โศกเกินพ
ไหว้"พระเจ้า"ตนหลวงวัดศรีโคมคำ
บุญช่วยนำ"คุณสุทัศน์ คร่องค้า"สู่ฟ้าเทอญ
(จินดาพรหม จินดาหลวง)
จาก คณะนักกลอน
"ชมรมนักกลอนเชียงใหม่-ลำพูน"
