เฮาบ่ฮัก ไผจะมาฮัก เฮาบ่เฮียน ไผจะมาเฮียน เฮาบ่สืบ ไผจะมาสืบ

ที่ใดมีรัก-ที่นั่นมีทุกข์

ที่ใดมีรัก-ที่นั่นมีทุกข์

ความผูกพันทางใจเราไกลห่าง

เมื่อเราต่างมุมมองของเหตุผล

เหมือนม่านฟ้ามากั้นในบันดล

จึงต่างคนต่างอยู่...สู้ชีวา

มองใบไม้เงียบเหงากับเราสอง

สายลมล่องพัดผ่านหวั่นผวา

สายน้ำไหลเริ่มนับกับเวลา

จะกี่ฟ้า...กี่ฝน...ก็ทนไป

มุมมองเราแตกต่างกันอย่างนี้

คงไม่มีในกมลเริ่มต้นใหม่

ปล่อยมันหลุดลอยลับกับเยื่อใย

กับฟ้าไกล..(แต่)..น้ำตานอง

ไปเถิดไปตามทางอย่างที่ชอบ

ทางเลือกคือคำตอบกรอบเราสอง

ไถ่ถามหาทำไมไร้ค่าปอง

ไม่จำจองตารางทางใจเลย


สายน้ำร่ำกระซิบวันชีพหมอง

รักลอยล่องแรมร้างอย่างชาเฉย

กาลเวลายาใจให้คุ้นเคย

โอ้..รักเอ๋ยรักนั้น..นั่นคือทุกข์

จินดาพรหม จินดาหลวง

๓๑ มกราคม ๒๕๕๒