เฮาบ่ฮัก ไผจะมาฮัก เฮาบ่เฮียน ไผจะมาเฮียน เฮาบ่สืบ ไผจะมาสืบ

เต๋มเป๋นเศรษฐี มั่งมีม้าช้าง







เต๋มเป๋นเศรษฐี มั่งมีม้าช้าง
บ่ได้อยู่สร้าง ยืนทน
มาม้วยมอดมิด ดับจิตจากต๋น
หนีจากเมืองคน ไปสู่โลกหน้า
สัปป๊ะสิ่งของ เงินทองเสื้อผ้า
บ่ติดก๋ายา แหละน้อง
เต๋มมีวงศา อาวอาเพื่อนพ้อง
เมื่อถึงวันต้อง ลาไป
ส่งถึงป่าช้า เขาก็ว่าไกล๋
ครอบครัวอันใด แบ่งปันมอบเจ้า
ของผีของคน ปั๋นไว้เขตเฝ้า
ละตั๋วเดียวดาย เปล่าร้าง
ผู้มีผญ๋า ปัญญาสว้าง
ขอคิดฮอดกว้าง ไปนาน
คนเฮามนุษย์ ในโลกสงสาร
บุญกิ๋นบุญตาน ชักนำเดี๋ยวหว้าย
คนที่ทำก๋รรม ก็จักได้ส้าย
จักหนีตางใด บ่ป้น
เต๋มมีข้าวของ เงินทองล้ำล้น
บ่อาจสืบส้น จีรัง
อะนาคะตะ เขตตี้จักหวัง
คือมะระณัง เหมือนกั๋นเนอเจ้า
เหมือนกั๋นเนอเจ้า แหล่นายเหย

“จินดาพรหม จินดาหลวง”
“หอศิลปมรดกกวีล้านนา”
“ชมรมนักกลอนเชียงใหม่-ลำพูน”
9/9 หมู่ 6 บ.แม่นาป้าก ต.แม่หอพระ
อ.แม่แตง จ.เชียงใหม่ 50150