ยอหัตถา วันตานบน้อม แตนดวงดอกส้อม มาลัยบุบผา
ป้อครูต๋นเก๊า เจ้าเหนือเก๋ศา ลูกขอขมา ก่อนจ๋าเล่าอู้
ของดีล้านนา นำมากอบกู้ เป๋นคิ่นกำครู หนุนก๊ำ
มีแก้วในมือ คนตือง่าวล้ำ ปล่อยหลุดขาดคว่ำ เปปัง
เหมือนกล้วยบ่มอุก สุกอยู่ในถัง บ่กิ๋นขะนัง ปาเน่าเหียอั้น
กวีล้านนา มีมาฮอดหั้น อันเป๋นกำคม บ่มเจื้อ
เป๋นติ๊บมาลา เฮาน่าฟักเฟื้อ เปื้อสานสืบหื้อ มันดี
เป๋นมรดก ตี้ควรขัดสี เป๋นแก้วกวี ตี้ควรอวดอ้าง
หากเฮาตังหลาย บ่ผายหื้อกว้าง ปล่อยละเลยวาง เปล่าว้า
คงจะสูญหาย ปายในบ่จ๊า นับเป๋นตี้น่า ดีอาย
ของตี้บ่ไจ๊ ละไว้จ้างหาย ของเก่าลืมลาย เสียดายบ่หน้อย
มาละแสงไฟ ไปเป่าหิ่งห้อย ปาไกล๋จอยวอย เฮี่ยค้าง
จ๊างยังบ่ต๋าย ฟั่งขายงาจ๊าง เป๋นของบ่หล้าง ดีทำ
กำคมค่าวนี้ เปิงดีจื่อจ๋ำ เป๋นถ้อยระบำ คุ้มหลวงแห่งเจ้า
บรมวงค์ เจ็ดต๋นล้นเกล้า สืบเถิงเติงเฮา เดี๋ยวนี้
ไม้ต้องมีแก๋น แน่นเพราะเปลือกปี้ เป๋นกำเก่ากี้ โบราณ
อ้อยกับปากจ๊าง แม่ฮ้างกับหนาน ส้มกับแม่มาน หวานกับคนเฒ่า
จะบุบหมาไผ ผ่อใบหน้าเจ้า บ่สมเปิงเอา ยอบยั้ง
ต๊กต่าเปิ้นหนัว ไค่หัวกั๊งกั๊ง ต๊กต่าตั๋วไห้ นอนดิน
เอาของขว้างซัด ตั๊ดตี้แข็งหิน จ้างหุมปิ๊กบิน สะเด็นใส่หน้า
อย่าถือคนเมา อย่าเล่าคนบ้า เถียงคนปารา เถื่อนฮ้าย
ผ่าไม้ผ่อต๋า ปากจ๋าคิ่นค้าย หื้อหงายผ่อหน้า คนฟัง
อู้หื้อเปิ้นฮัก ยากนักจักหวัง อู้หื้อเปิ้นจัง กำเดียวก่อได้
เขียดใกล้ปากงู หนูหากอยู่ใกล้ บอกไม้กล๋วงใน ม่วนย้อน
ขี้ครั่งใกล้ไฟ ไขใกล้แดดฮ้อน แมวใกล้ปล๋าปิ้ง ปอลัน
ต๋ามม่อนกล่าวนี้ ตี้ได้เล็งหัน เป๋นของดีอัน ควรสืบปายหน้า
กำค่าวกวี ของดีถิ่นหล้า ปื้นเมืองล้านนา เขตค๊าย
เฮาคนรุ่นหลัง หน่ายจังผางฮ้าย หมายว่าเก่าตื้อ ดูแควน
นักปราชฌ์ค่าวนี้ ควรตี้หวงแหน จะได้สืบแตน สานใยกิ่งก้าน
อันภูมิผะหญา ปั๋ญญาปื้นบ้าน มีมาเมินนาน คะค้อย
ชมรมฟื้นฟู กวีค่าวจ๊อย ล้านนาถิ่นถ้อย คนเมือง
ฮ่วมอนุรักษ์ จั๊กได้ไปเปื๋อง หื้อมันเฮื่อเฮือง สืบไว้หื้อกว้าง
เกาะกลุ่มลุมลา มาสานสืบสร้าง ประกวดงานตาง ค่าวนี้
หวังเยาวชน ฝึกฝนบ่มลี้ กวีใหม่หื้อ ไฟแรง
บ่หื้ออ่อนล้า บ่มากิ๋นแหนง ฮ่วมกั๋นลงแฮง แป๋งใจ๋หื้อได้
ถ้าบ่จู๋งเอา เขาตึงบ่ใกล้ มาฮ่วมสานใย ใฝ่ฮู้
ก่อนวรรณก๋รรม ค่าวฮ่ำกระทู้ เหลืออยู่ตี้หั้น ใบลาน
เมินไปบ่ฮู้ หมู่ลูกเหลนหลาน มีเปียงต๋ำนาน จื่อสารค่าวสร้อย
นักค่าวกวี กลุ่มตี้หน้อยหน้อย เป๋นรุ่นสุดยอย ผ่อยม้าง
เถิงมีเงินทอง ก๋องสูงเต้าจ๊าง บ่หมายจะได้ คืนมา
ของดีมีไว้ ไผบ่อ่วงหา ของเก่าล้านนา หาไหนบ่ได้
วัฒนธรรม ตกต่ำลุ่มใต้ เสี้ยงสายวงใย จ้าตเจื้อ
ม่อนขอวอนวาน สานใจ๋เอื้อเฟื้อ เปื้อกู๋ลกอบกู้ ลำนำ
ค่าวระบำ นำมาเต้าอี้ เต้านี้วาดวางลง ก่อนแหล่นายเฮย...
รสสุคนธ์ รักษ์กวี
ชมรมอนุรักษ์ภาษาวัฒนธรรมล้านนาเชียงใหม่สันป่าตอง
๐๘๖-๙๑๔๘๕๓๗
๑๙ มีนาคม ๒๕๕
