เฮาบ่ฮัก ไผจะมาฮัก เฮาบ่เฮียน ไผจะมาเฮียน เฮาบ่สืบ ไผจะมาสืบ

ค่าวศูนย์การศึกษานอกโรงเรียนสันป่าตอง



ก๋ารศึกษา ถ้าเฮาใฝ่ฮู้ ใจ๋ฮักหุมสู้ มันบ่เสียหาย
ไปว่าแก่แล้ว มันยังบ่ขวาย บ่น่าดีอาย ตี้ไหนสักหน้อย
บ้านเมืองสมัย ไผความฮู้ดัอย เซาะหางานดี ยากล้ำ

อย่าได้ทำตั๋ว เมามัวขุ่นจ้ำ มากึ๊ดฮอดด้าน ตางเฮียน
ไผคิดใฝ่ฮู้ หมั่นดูหมั่นเขียน มีความพากเพียร ไผเฮียนไผได้
บ่ได้ศึกษา ปั๋ญญาบอดใบ้ ฮิหาเงินไทย ฝืดกั๊บ




เป๋นคนยากจ๋น หม่นหมองอาภัพ บ่มีไผเอื้อ เอ็นดู
ปั๋ญญามืดทึบ เป๋นตี้อดสู ฮู้มอกงูงู หูต๋าบ่กว้าง
ย้อนเพราะทำต๋น เป๋นคนกระด้าง มัวเมาหลงตาง อบายมุข

บ่ฮู้หนังสือ หัวหม่นก้นซุก เปิ้นดูถูกบ้าน แควนจอง
หมั่นค้นหมั่นคิด จีวิตบ่หมอง จะเป๋นเตียนทอง ส่องนำไปหน้า
คนมีผะหญา ปั๋ญญาแกร่งกล้า เพราะได้เฮียนมา เต้านั้น

ศูนย์ก๋ารศึกษา มาจ้วยยกจั้น สถานะขั้น บุคคล
หื้อได้เฮียนฮู้ เตื่อมจูฝึกฝน เป๋นปั๋ญญาชน คนของหมู่บ้าน
บ่มีตั๋วไผ คนในถิ่นถ้าน ฮู้โดยบ่เฮียน ใฝ่ฮู้

มีภูมิผะหญา นำมาส่งยู้ เหมือนคำเต๋มหม้อ เนอนาย
ประสพก๋ารณ์จีวิต กิจก๋ารก๊าขาย สังคม-ญิงจาย กฎหมายแบบเบ้า
ตางด้านก๋ารเมือง นันเนืองสืบเหง้า หื้อตันคนเอา เหลี้ยมไว้

จบก๋ารศึกษา จะได้มาไจ๊ กับท้องถิ่นบ้าน เมืองเฮา
เฮียนเหียวันนี้ ตึงดีเหมาะเหมา ขอน้อมเจิญเอา ตกเหนือออกใต้
ถิ่นสันป่าตอง หองตึงจ้าดใกล้ ต๋ำบลไผมัน บ่งจี๊

ครูบาอาจ๋ารย์ ของศูนย์แห่งนี้ ใจ๋ดีสอนหื้อ จุคน
มาเฮียนกั๋นเต๊อะ จะไปสับสน ศูนย์ตี้ต๋ำบล ยินดีฮับต้อน
เงินคำเป๋นแสน หาบแหนหน่วงข้อน บ่เต้าปั๋ญญา เลิศฤทธ์

บ้านเมืองสมัย คนใฝ่ค้นคิด นำท้องถิ่นบ้าน เจริญ
ขอจวนเจิญ มาศูนย์ตี้หนี้ สันป่าตองมีบอกไว้ ก่อนแหล่นายเฮย....


รสสุคนธ์ รักษ์กวี
ชมรมอนุรักษ์ภาษาวัฒนธรรมล้านนา
๑๘ตุลาคม๒๕๕๑