เฮาบ่ฮัก ไผจะมาฮัก เฮาบ่เฮียน ไผจะมาเฮียน เฮาบ่สืบ ไผจะมาสืบ

คุณธรรมนำจีวิต


วิถีวังวน ของคนเฮานั้น เปิ้นแขวดกฏกั้น อันเป๋นวงจ๋ร 
ว่าเฮามนุษย์ ผุดเคลื่อนย้ายถอน เข้าสู่อุทร ของตั๋วแม่เจ้า 
จ้าตก่อนเกยหนุน บุญนำต่องเต้า สู่มรรคาเฮา โลกนี้ 

ทำบุญสุนตาน เมินนานหมื่นลี้ มีตระกุ๋ลอั้น คนรวย 
มั่งมูลตุ้นเต้า คิงเลาฮ่างสวย คนนับถือตวย ล้อมหลังล้อมหน้า 
หน้าที่ก๋ารงาน สืบสานแก่กล้า เป๋นผู้นำปา หมู่มิตร 



ตี้หากยากจ๋น ขาดคนเตื่อมคิด บ่บิดอว่ายหน้า มาไจ 
เพราะวิบากเก๊า เหมือนเงาตั๋วไผ เกยทำอย่างใด จักได้ดั่งอั้น 
มันเลยเป๋นผล มาดลสอดดั้น ติดต๋ามตวยตัน จวบป๊บ 

ถ้าทำความดี มีคนนอบนบ บ่หลบสูญหญ้า ใบบัง 
คนทำดีไว้ ในจ้าดป๋างหลัง กุศลบุญยัง ส่งผลตอบส้าย 
เป๋นวงเวียนผัน เหมือนก๋งปั่นฝ้าย บ่ว่าญิงจาย ใหญ่น้อย 

จีวังสังขาร เถิงก๋าลคะค้อย บ่มีเตี่ยงมั่น ยืนยาว 
เมื่อมีเกิดนั้น ผันเป๋นหนุ่มสาว แก่ย่อมตวยปาว เจ็บต๋ายป่วยได้ 
บ่มีไผเหนือ ค้างเหลือลุ่มใต้ สุงเกิ๋นตุงไจ เสียบฟ้า 

ขอหื้อหมั่นปล๋ง อย่าหลงถ่อยจ๊า ลุอำนาจบ้า คนเดียว 
จะเป๋นตุ๊กย้อน ไผบ่ห่อนเหลียว เหมือนดั่งคมเคียว ปิ๊กมาบาดก้อย 
อันทรัพย์สิ่งของ ก๋องยายเป๋นถ้อย เหมือนหนึ่งปูดอย ม่อนนั้น 

หากว่าเฮาต๋าย บ่ได้หนีบกั้น กีบเก๊ากะหลี้ ตวยไป 
มาอย่างใดนั้น มันบ่มีไผ บ่ได้สิ่งใด ไปตั๋วเปล่าจ้อย 
เมื่อยามเป๋นคน หื้อสนใฝ่ห้อย มีคุณธรรม พร่ำพร้อม 

มโนหัวใจ๋ สดใสหลิ่งน้อม อยู่กั๋นโอบอ้อม เอ็นดู 
หื้อฮักกั๋นไว้ ห่างไกล๋ศัตรู๋ ผิดแล้วเป๋นครู มันแก้ไขได้ 
จุ่งสร้างความดี อย่ามีบาปใบ้ เป๋นจ้อตุงไจ สะง๊า 

เสี้ยงอายุไข จะไปจั๊นฟ้า สวรรค์เปิดถ้า คนดี 
คนตี้ถ่อยจ๊า สู่อะเวจี๋ หนตางมันมี หื้อเลือกดั่งอั้น 
พระพุทธองค์ ทรงสอนเกิ๊ดกั้น อย่าประมาทมัน เรื่องนี้ 

หื้อข่มหัวใจ๋ อย่าได้หลีกหลี้ ตัณหาก่ำกี้ เบาบาง 
ใจ๋ห่มธรรมะ เปิ้งปะสะสาง จะสู่หนตาง ความสว่างแจ้ง 
เหมือนมีโกมคำ ส่องนำเตื่อมแถ้ง หื้อมีความแฮง เป่งวะ 

โลกคงสดใส คนไทยเมืองพระ ประสงค์ใฝ่เอื้อ คุณธรรม 
ค่าวระบำ นำมาเต้านี้ เต้าอี้สู่กั๋นฟัง ก่อนแหล่นายเฮย 



รสสุคนธ์ รักษ์กวี 
ชมรมอนุรักษ์ภาษาวัฒนธรรมล้านนา เชียงใหม่สายใต้ 
๓ตุลาคม๒๕๔๘