เฮาบ่ฮัก ไผจะมาฮัก เฮาบ่เฮียน ไผจะมาเฮียน เฮาบ่สืบ ไผจะมาสืบ

แก้วมาลูน


เมื่อเจ้ามา มีอะไร มาด้วยเล่า
แต่พอเจ้า กลับไป อะไรเหลือ
ตอนเจ้าอยู่ ใช้ตังค์ อย่างเหลือเฟือ
มีแต่เสื้อ ผืนเก่าเก่า ยามเจ้าไป

ปลูกบ้านโชว์ โตเท่าวัง หลังเบ่อเริ่ม
เฟอร์นิเจอร์ เกรดดี จะมีไหน
ติดแอร์เย็น ชื่นฉ่ำ ดื่มด่ำใจ
ระย้าไฟ ใส่เป็นสิบ ระยิบตา




เวลากาล ผ่านไป ไม่นานนัก
จากของรัก เคยอยู่กิน สิ้นสังขาร์
เปลี่ยนของใหม่ สไตร์สฮิต ติดตามมา
เปลี่ยนหน้าตา ดูผิดเพี้ยน เปลี่ยนรูปนาม

เปลี่ยนจากบ้าน เคยอยู่เย็น เป็นปราสาท
รูปประหลาด สีเรื่อเรือง เหลืองอร่าม
เปลี่ยนระย้า คนนิยม เป็นโคมยาม
เปลี่ยนฟูกงาม เคยนอนเล่น เป็นกองฟอน

เพียงกว้างศอก ยาววา ความหนาคืบ
ไม่อยากสืบ ไม่อยากมี ผีหลอกหลอน
กลิ่นธูปเทียน หอมอบอวล ชวนอาวรณ์
อนุสรณ์ คนมอบให้ ดอกไม้จันทน์

อนิจจา มนุษย์เรา ก็เท่านี้
จะยากดี มีสินทรัพย์ ล้วนดับขันธ์
คนสุดท้าย ของยายแก่ แม่แจ่มจันทร์
เปลี่ยนจากฉัน คงไม่แคล้ว แก้วมาลูน
_________________
รสสุคนธ์ รักษ์กวี
ชมรมอนุรักษ์ภาษาวัฒนธรรมล้านนาเชียงใหม่สันป่าตอง