ค่าวสงครามกับจีวิต
หากว่าเฮา เอาโลกเฮานั้น มาวางตั้งหั้น ตรงหน้าเฮาหนอ
แล้วมาพินิจ คิดดูต้นต๋อ ทั่วผไทนอ กว้างใหญ่เน่อเจ้า
เฮาก็จะหัน กั๋นชัดถี่เข้า ว่ามือคนเฮา สร้างไว้
แน่ละผลงาน ก่อสานสืบไท้ วัตถุเหนือใต้ นานา
แต่มือคนนั้น บ่มั่นฮักษา ทำลายศรัทธา ตี้ตั๋วร่ำสร้าง
วัตถุถิ่นฐาน ร้าวฉานแตกบ้าง ก็เพราะมือคน แย่งยุทธ
โอ๋ยนอหัวใจ๋ ดั่งไฟเร่งรุด ฉุดออกห่างหั้น คุณธรรม
หิวอำนาจร้าย บ่หน่ายบาปก๋รรม ตี้ต๋นกระทำ ขาดเหตุผลแจ้ง
มีจิตใจ๋หลง ทนงกลั่นแกล้ง ยุแหย่แทรกแซง พวกพ้อง
รบราฆ่ากั๋น เนืองนันแซ่ซ้อง ทั่วทุกเขตห้อง ปารา
แบ่งพวกแบ่งพรรค เป๋นซ้ายเป๋นขวา เพื่อผลต๋ามมา ต๋นเองจักได้
มีความสุขถอง บนก๋องร่ำไห้ เพื่อนหมู่วงใย จ้าติเจื้อ
จ๋นเขาตังหลาย วางวายเลือดเนื้อ บ่มีโอบเอื้อ เอ็นดู
หัวใจ๋เขานั้น มันบ่อดสู ไผเป๋นศัตรู ทำลายเข่นฆ่า
คำว่าปราณี บ่มีไว้หน้า ในสงครามกา หม่นตุ๊ก
อันไฟสงคราม ตี้ไหม้ลามลุก อยู่ทุกเขตอั้น ธานี
ก็พวกมนุษย์ จุดไฟบัดสี สู่ยุคกาลี ภัยมีทั่วหน้า
ลูกป้อแม่หาย วางวายจากหล้า แสนเวทนา เรื่องฮ้าย
ทุกหัวระแหง เลือดแดงขวาซ้าย แขวนอยู่เส้นด้าย ปื๋นกวน
โลกขาดความฮัก ฟูมฟักผันผวน สังคมเรรวน ผิดแผกแบบเบ้า
บ่มีความหมาย ญิงจายหนุ่มเฒ่า ถูกคุกคามเอา สัปป๊ะ
สายธารเลือดไหล บ่ได้ลดละ นองล้นเอ่อท่วม โลกา
บทเพลงโศกฮ้าย ร่ายรำตัณหา โอดโอยวิญญา ไปทุกแห่งห้อง
มันเกิดจากไผ จุดไฟขุ่นข้อง ก็ความคะนอง มนุษย์
และไฟสงคราม ตี้ลามเร่งรุด จะหยุดกั๋นได้ โดยดี
ก็หากมนุษย์ หยุดฆ่าโจ๋มตี๋ เลิกรบราวี ตกลงกั๋นได้
ละโลภโกรธหลง ทนงบาปใบ้ หันมาอภัย แน่แล้ว
มาสร้างเพลงสัน ติอันเพริดแพร้ว เป๋นมิตรมิ่งแก้ว ไมตรี
ร่วมสร้างสรรค์ไว้ รวมใจ๋ขัดสี ปั๊ดฝุ่นธุลี หื้อใสเป่งป้อย
เปลี่ยนสนามปื๋น ยื่นมือเกี่ยวก้อย เป๋นสนามงาน ก๋ารค้า
เมื่อนั้นฉันใด นับไปบ่จ๊า สันติภาพกล้า มาเยือน
เมื่อเฮามนุษย์ เทิดธรรมเสมือน ทุกหอครัวเรือน ยิ้มแย้มทั่วหน้า
ความสามัคคี มีทุกถิ่นหล้า หมู่จาวประชา จุ้มเนื้อ
โลกคงสดใส บ่ได้ฮ้างเฮื้อ ทั่วทุกเขตบ้าน เจริญ
สิ้นสงครามแล้ว มิตรแก้วสรรเสริญ เศรษฐกิจเดิน ก๋ารเมืองเตี่ยงมั่น
บ่มีโภยภัย ไฟสงครามหั้น สันติเนืองนัน ทั่วทิศ
ขออาวสาน ไขก๋ารเรื่องปิ๊จ สงครามอั้นกับ จีวี
กล๋อนวาที จบเหียเต้าอี้ เต้านี้วาดวางลง ก่อนแหล่นายเฮย
รสสุคนธ์ รักษ์กวี
ชมรมอนุรักษ์ภาษาวัฒนธรรมล้านนาเชียงใหม่
อำเภอสันป่าตอง จังหวัดเชียงใหม่
