ความฮักของคม

สุดตี้ฮักจ๋า กึ๊ดเติงหาน้อง สังมาขุ่นข้อง หัวอ๊กหัวใจ๋ 
เมื่อตะคืนนี้ น้องไปตี้ไหน ว่าจะโทรไป หาน้องดั่งอั้น 
หมู่หละอ่อนเขา เหมาโทรอยู่หั้น ตั้งหัวค่ำยัน เดิ๊กค้อย 

ถ้าบ่ไปไหน อย่าได้ใจ๋น้อย วันนี้ตั๋วอ้าย โทรมา 
ขอบอกแถมครั้ง ยังกึ๊ดเติงหา น้องกู้เวลา แม้ยามกิ๋นเข้า(ข้าว) 
นอนหลับยังฝัน ได้หวันกอดเจ้า จูบสองนมเนา นาทน้อง 



เมื่อยามมืนต๋า ป้อยมานั่งฮ้อง ว่าน้องหายหน้า ตางใด 
สังมาเป๋นตุ๊ก หัวอ๊กหัวใจ๋ ถ้าขาดน้องไป อ้ายคงเป๋นบ้า 
ขอจุ่งเอ็นดู ขูนาม่อนข้า อ้ายคมคนยอง จ๊าตเจื้อ 

อย่าได้กึ๊ดไกล๋ ตัดใจ๋ฮ้างเฮื้อ ยามตั๋วม่อนข้า เปปัง 
เถิงอ้ายจะตุ๊ก บ่มีเงินถัง ขอน้องอย่าจัง อย่างเดียวเต้าอั้น 
กิ๋นข้าวกั๊บเกลื๋อ ลำเหลือลาบหั้น บ่สนเงินปัน หมื่นล้าน 

อยู่หลืบจ๊อกไหน จะไปสะย้าน เอาปิ๊กปอกบ้าน คืนมา 
อ้ายเมาฮักน้อง เหมือนข้องฮักปล๋า เหมือนข้าวฮักนา เหมือนหมาฮักเจ้า 
กลั๋วใจ๋นั๊กแก แม่ศรีปันเบ้า จุ๊ร่ายอ้ายเมา เป่าว้าง 

ถึงแม้นตั๋วนาย อยู่ป๋ายงาจ๊าง จั๊กขึ้นฉิ่วต๊อง จีเอา 
อันว่าความฮัก นักกว่าขุนเขา อันว่าความเมา สุดตี้บอกได้ 
หละเวเหหน เหมือนคนบาปใบ้ จะอยู่ตางใด จ้าตนี้ 

กลั่วมีก่ำแปง แข็งเปียงฮั้วฮี้ บ่อาจเกิ๊ดกั้น ปารา 
หัวหม่นก้นซุก หลับหูมืนต๋า หันแต่น้องยา คนเดียวเต้าอั้น 
ตึงบ่เหลียวไผ คนใดอื่นหั้น จวบจ๋นจีวัน มืดมิด 

แม่จ๋ามเตวี ผู้มีเดชฤทธิ์ ขอขุนนาข้อย คนยอง 
ดลใจ๋น้องนั้น อย่ามีใจ๋สอง คมสันป่าตอง มันจะนั่งไห้ 
ลูกขอบนบาน ยอขานกราบไหว้ สิ่งศักสิทธิ์ใน โลกนี้ 

หากลูกผิดกำ ขอนำกล่าวจี้ หื้อลงโตษสิ้น จีวัง 
หากลูกบ่ผิด ขอหื้อสมหวัง ต๋อนจีวิตยัง ได้อยู่ร่วมห้อง 
เป๋นกู้ผัวเมีย คลอเคลียเกี่ยวข้อง สุขสมอารมณ์ ใฝ่ฮัก 

ปลูกดอกสะหลิด ติดต้นสะรัก ฮักจ๋นจวบสิ้น จีวัง 
วะจะนัง ยอบยั้งเต้าอี้ เต้านี้วาดวางกำ ก่อนแหล่นายเฮย 


คม สันป่าตอง 
ชมรมอนุรักษ์ภาษาวัฒนธรรมล้านนา สันป่าตอง เชียงใหม่ 
๑๖ตุลาคม ๒๕๔๘