ลูกสาวไผ
ลูกสาวไผ คนตี้ไหนนั้น มาสุมตี้หั้น เขาแป๋งอะหยัง
ปุ๋นดีไค่ฮู้ เขาลู่กั๋นสัง ส่งเสียงดูดัง ฟังเหมือนเปิ้นไห้
ปอบ่เกร๋งขาม คนหมู่ต๋ามใกล้ จักลำคาญไป เ ดือดร้อน
หันเครื่องแต่งตั๋ว ขนหัวสะต๊อน ย้อนใส่เสื้อผ้า มาเฮียน
ปอค่ำป๋านนี้ ปุ๋นดีปวดเศียร ตั๋วเป๋นนักเรียน สังทำอย่างอี้
กิ๋นเหล้ากิ๋นยา มาสับปะหลี้ นั่งสูบมูลี แถมซ้ำ
นั่งอยู่ตวยกั๋น กอดหวันนวดย้ำ ทำสังบ่สู้ เปิงกวร
ดูบางผางฮ้าย นิสัยมันผวน บ่สมตังควร ล้วนแลวแถ่วหน้อย
ศักดิ์กุลสตรี๋ บ่มีป๋ายก้อย ทำลายฮีตฮอย ผ่อยม้าง
ป้อแม่อยู่ไหน เมาไปเคิ้นค้าง หัวอ๊กแตกบ้าง ตวยแตน
กาว่าจีวิต ป้อแม่ก็แสน ลำบากขาดแคลน คนแหนอยู่เฝ้า
กาว่าครอบครัว ของตั๋วสูเจ้า แตกแยกปิมเปา เอ่าตุ๊ก
ก็ได้แต่ปล๋ง ขงใจ๋บ่ลุก ว่าลูกหลานเต้า คนเมือง
ทำตั๋วแบบนี้ ปุ๋นน่าดีเหยือง หาความรุ่งเรือง กั๊บตั๋วบ่ได้
ไผเปิ้นมาหัน สันดานต่ำใต้ จักเก็บเอาไป เล่าเฮื้อ
หมู่ครูตังหลาย เสียดายจ้าตเจื้อ จ้วยกั๋นกู๋ลเกื้อ เอาบุญ
หละอ่อนหมู่นี้ ตี้เขาหันหุน ขอเอาพระคุณ ครูมาเตื่อมตุ้ม
บ่ไจ้ลูกครู เอ็นดูจ้วยอุ้ม อย่าได้ล่ะตุม จ้วยก๊ำ
จ้วยมาแก้ไข อย่าได้ขุ่นจ๊ำ ก่อนแหลวแตวคว่ำ เปปัง
วัฒนธรรมนี้ ควรดีปลูกฝัง ประเพณีพัง เกิ๋นตี้จะแก้
ระเบียบวินัย ใจ๋แอ้ขะแหม้ กำราบปอกวร จะไจ๊
หรอจะผ่อนผัน ดัดสันดานไว้ เปื้อจะบ่ได้ ลามเลย
จ้วยกั๋นสอนย้ำ คุณธรรมลูกเหย ป้อแม่บ่เกย ทำเหมือนอย่างอี้
ส่งไปฮ่ำเฮียน เปียรสับปะหลี้ ทำสังบ่ดี เจ้นล๊ำ
น้ำหวังพึ่งเฮือ เสือพึ่งป่าก๊ำ ป้อแม่ก่อนคว่ำ จีวา
หวังหื้อลูกนั้น จบก๋ารศึกษา เปื้อหวังปิงปา ยามเมื่อแก่เฒ่า
มหาเศรษฐี ตี้มีลูกเต้า เป๋นคนพาลเมา หม่นตุ๊ก
นั่งนอนตี้ไหน หัวหม่นมุ่นมุ๊ก ตุ๊กใจ๋อยู่บ้าน ตึงวัน
ไผตี้ได้ฮู้ มาดูมาหัน เสียดายลูกมัน บ่ดีแต้ใบ้
ลูกหลานเปิ้นดี มีสุขไจ๊ไจ๊ อยู่ไหนดวงทัย จื่นย้าว
มีลูกบ่ดี ก๋าลีฟั่งฟ้าว ป้อแม่ใจ๋ห้าว ยาวเมิน
มีเงินเป๋นล้าน จาวบ้านบ่เสริญ ก๊านบ่มีเงิน ลูกดีอยู่เฝ้า
หมู่คนสรรเสริญ เยินยอถึงเหง้า ป้อแม่ปิมเปา สะง๊า
ไผมีลูกสาว เหมือนเอาโอ่งฮ้า มาตั๊ดส่องหน้า วางตำ
ค่าวระบำ นำมาเต้าอี้ เต้านี้ก่อนแหล่ นายเฮย.....
รสสุคนธ์ รักษืกวี
สำนักงานชมรมอนุรักษ์ภาษาวัฒนธรรมล้านนาเชียงใหม่
๔๓ /๑หมู่๗ต.บ้านกลางอ.สันป่าตองจ.เชียงใหม่ ๕๐๑๒๐
(๐๘๖-๙๑๔๘๕๓๗)
๑๗ มีนาคม ๒๕๕๑
_________________
